promieniowaniem widzialnym
Encyklopedia PWN
najbardziej zewnętrzna część atmosfery Słońca, leżąca nad chromosferą i cienkim obszarem warstwy przejściowej;
przyrząd optyczny pozwalający na otrzymywanie powiększonych (do ok. 2000 razy) obrazów małych przedmiotów lub ich szczegółów, niedostrzegalnych dla oka (mniejszych od ok. 0,08 mm);
sposób naprowadzania obiektu (zwykle pocisku rakietowego) na cel;
szkło o powierzchni pokrytej powłoką o grub. 0,01–1,0 µm z metali (Ag, Au, Cu) lub tlenków (Fe2O3, MnO2, NiO, CuO, SnO2, TiO2, In2O3), odbijającą promieniowanie;
badanie jakościowego (analiza jakościowa) i ilościowego (analiza ilościowa) składu chem. substancji.
związki chemiczne wybiórczo absorbujące promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie widzialnym (o długości fali od ok. 400 do 780 nm) warunkujące barwę organizmów roślinnych i zwierzęcych albo nadające barwę przedmiotom użytkowym.
